Yalçın SEVİM
Cennette Toplandı Adına Çiçekler
“Ayrı ayrı her yerde kokan güzeller
Nereye bakar o güzel miskinler
Sanki şimdi birilerini bekler
Yüreğimde açan menekşeler”
Sabahın erken saatlerinde uykusundan uyanmış mor sümbüller. Sanki uykularını alamamışlar gibi. Uyandıklarında etrafına öyle bir sevgi armonisi saçarlar ki etrafındakiler bu güzel mi güzel hoş mu hoş kokan sevgi kokulu sümbüllerin etkisinde kalır.
Hele bir tanesi var ki boynu bükük gibi kalmıştır açtığı yerde. O yerin ve onun kokusuyla adeta canlanmıştır. Canlanmış ki çevredekilerine o boynu büküklüğünü hiç göstermiyor. Sadece yanına yaklaşıldığında anlayabiliyorsunuz masum ve cansız olduğunu. İşte bazen dostluk, bazen kardeşlik, bazen sevgi, bazen de aşk böyle bir şeydir. Ya aşkta uykudan uyanır gibi olacaksın ya da boynun büküldüğünde etrafındakilere hiçbir şey belli etmeyeceksin. Tutkuyla sarılacaksın, heyecanınla bakacaksın, aşkla kalbinde saklayacaksın. Ya seveceksin ya da seçeceksin. Ya da bulunduğun yeri artık o yer neresi ise orayı terk edip gideceksin.
Bazen insan kendini cennete düşmüş gibi hisseder ya da kendini cennette adına toplanmış bir çiçek gibi görmektedir. Tabii ki insanlar bunları düşünmekte , hissetmekte özgür müdür onu bilemeyiz ama kendilerine sorduğumuzda özgürüz diyebilirler.
Cennette adımıza çiçeklerin dikildiği günü görmemiz dileğimle…
